Gek entas wae Kancil mlebu parkiran mol, ana mas-mas takon ko ngene: "Nang njobo kono udan ora, mas?" Kancil banjur semaur, "Ora mas, ora udan og." Bar kui dee njlantar golek nggon ge parkir motor, ora ruh mase kae ngomong maturnuwun po ora. Kancil mung sibuk karo pikirane goro-goro pitakone mase mau, nek nang njero mol kae wong mungkin ora bakal ngerti jobo udan po ora. Mulo akeh wong seneng sobo kene. Kono njobo udan, kene njero terang. Kono njobo peteng, kene njero padhang jingglang. Yo, ora kaya omahe Kancil sing nang ndeso kae. Ha nek udan yo meng gemrujuk. Konco-koncone Kancil nek dolan nang ngomah nganti ora perlu takon ko ngene: "Cil, nang jobo udan ora yo? Kok, aku wis klebus ki?" Liya dina Kancil ditelepon karo bapakne. Dadi Kancil ki critane ngrantau ngono kui lah, jarene pengen mandiri, urip adoh seko wong tuwo. Nek arep ngomong karo wong tuwane yo isane mung liwat telepon. Karang iki mangsa udan, bapake Kancil khawatir nek Ka...